empréstamu, l’: sust. Aición y efeutu d’emprestar. 2 Cantidá o cosa [que s’empresta]. a Cesión qu’una persona fai a daquién d’un bien funxible o non funxible, cola condición de que dempués d’un tiempu-y lu devuelva. b Cantidá de dineru que se pide, polo xeneral, a una institución financiera cola obligación de devolvelo y pagar l’interés. || Contratu d’empréstamu, contratu pol qu’una persona física o xurídica ta obligada a cumplir unes condiciones y a devolver el dineru que-y emprestaron. || Empréstamu a la vista, empréstamu que nun tien fixada la fecha de vencimientu, polo que pue ser esixíu pol acreedor en cualquier momentu. || Empréstamu a tipu fixu, empréstamu que tien un tipu d’interés constante tola so vida. || Empréstamu a tipu variable, empréstamu nel que se revisa periódicamente el tipu d’interés d’acuerdu con un índiz de referencia. || Empréstamu hipotecariu, empréstamu que, polo xeneral, tien a un bien inmueble como garantía de cobru. || Empréstamu ponte, empréstamu provisional, hasta que se faiga una operación pendiente, pa resolver situaciones de falta de lliquidez.

Términos básicos d'Economía y Empresa
Términos básicos d'Economía y Empresa
Guillermo Ovidio Villa Balbona
Fernanda Valdés Rodríguez