creitu, el: sust. 3 Posibilidá de llograr dineru [emprestao por tar en condiciones de devolvelo]. 4 Posibilidá de mercar [daqué ensin pagalo al contao]. 5 Cantidá [de dineru que da emprestao un bancu]. || A creitu, ensin pagar al contáu [una mercancía]. || Carta de creitu, documentu qu’ordena a daquién que dea a otra persona dineru por cuenta de quién la escribe. b Documentu, utilizáu nos seguros, mediante’l que l’asegurador autoriza a lliquidar la cantidá que pide l’aseguráu. || Creitu comprador, creitu concedíu nel comerciu esterior a un non residente pal pagu d’una mercancía o serviciu, que vien del país que lu concede. || Creitu documentariu, creitu, utilizáu nel comerciu esterior, pel qu’a solicitú del importador un bancu s’obliga, contra entrega de documentos y delles condiciones, a pagar el montante acordáu al esportador. || Creitu personal, creitu concedíu a les persones físiques que respuenden colos sos bienes y que ta basáu na confianza na persona. || Creitos hipotecarios, creitos que conceden les entidaes financieres pa la compra d’inmuebles. || Tarxeta de creitu, tarxeta [cola que se paga nos comercios, cola que se saca dineru d’un caxeru, cola que se compren servicios].

Pallabra:

Términos básicos d'Economía y Empresa

Guillermo Ovidio Villa Balbona
Fernanda Valdés Rodríguez